فاطمة الزهرا

2-بهره ی حقیقی از روزه

روزه از جمله اعمال عبادی است که علاوه بر آداب ظاهری خاص خود شامل نخوردن و نیاشامیدن، شرایط دیگری برای پذیرش و قبولی در درگاه خداوند دارد.

فاطمه (س) شرط بهره گیری مسلمانان از روزه را پایبندی به شرایطی همچون حفظ زبان، گوش، چشم و دیگر اعضاء و جوارح می دارند و اکتفا به گرسنگی و تشنگی در روز را موجب بهره بردن روزه دار از آن نمی داند و می فرماید: روزه داری که زبان و گوش و چشم و دیگر اعضاء و جوارح خود را کنترل ننماید هیچ سودی از روزه خود نمی برد.

[1] - بحارالانوار، ج93، ص294، ح 25

Normal 0 false false false EN-US X-NONE AR-SA yles DefLockedState="false” DefUnhideWhenUsed="true” DefSemiHidden="true” DefQFormat="false” DefPriority="99″ LatentStyleCount="267″> ” UnhideWhenUsed="false” QFormat="true” Name="heading 1″ />

/w>

Normal 0 false false false EN-US X-NONE AR-SA yles DefLockedState="false” DefUnhideWhenUsed="true” DefSemiHidden="true” DefQFormat="false” DefPriority="99″ LatentStyleCount="267″> ” UnhideWhenUsed="false” QFormat="true” Name="heading 1″ />

1-مهر و مقام مادر:

از نخستین روز خلقت بشر تا کنون در میان هر قوم و نژاد و ملتی، با هر ادب و آیینی، وقتی نام مادر برده می شود، کوچک و بزرگ، سرشار از شور و حرارت و مهر و الفت می شوند و قلبشان پرتپش تر می زند. از این رو اسلام برای مادر، مقام و ارزش فوق العاده ای قائل شده است. فاطمه زهرا (ع) درباره مادر می فرماید:

همیشه در خدمت مادر و پای بند او باش، چون بهشت زیر پای مادران است و نتیجه آن نعمت های بهشتی خواهد بود.[1]

فاطمه (س) مادری شایسته بود و مادری مهربان داشت که خود را فدای اسلام کرد. خدیجه (س) گر چه عروسی دختر خود را ندید، اما توانست لذت مادر فاطمه (س) بودن را در دوران نوزادی و کودکی دخترش از او ببرد، لذا بعد از تولد فاطمه (س) پرستاری از او را شخصا به عهده گرفت که این خلاف سنت معمول آن زمان بود که مردم مکه فرزندان تازه به دنیا آمده خود را به دایه هایی از روستاها و بادیه نشینان اطراف می سپردند.