فاطمة الزهرا

هی:

یکی از مباحث پیچیده کلامی، بحث «قضا و قدر» است که باعث اختلاف عقیده است. با نگاهی به کلام و سیره فاطمه (س) دو رویکرد از ایشان را در این بحث می یابیم: اول آن که فاطمه (س) قائل به قضا و قدر الهی هستند و بر عقیده اند که مقدرات، تقدیر شده است که از مصادیق آن مرگ انسان است. چنانچه با اشاره به رحلت پیامبر (ص) و اینک مرگ ایشان، بلیه ای بسیار بزرگ است که حادثه ای به ناگواری آن در هستی رخ نداده، مرگ را مقدر شده الهی برای همه انسان ها، از جمله انبیاء دانسته و می فرماید: «حکم فصل و قضا حتم: حکم، نهایی و قضا حتمی است»[1] ( بحارالانوار،ج29ص226)

لذا حضرت در نیایش های خود برای پس از تقدیرات الهی، طلب صبر و خشنودی کرده و به درگاه الهی عرضه می دارد: «اسألک الرضا بالقضاء؛ درباره ی شهادت خود می فرماید که بر مصیبت او صبر نماید و به قضا و مقدرات الهی خشنود باشد.

رویکرد دوم این است که فاطمه (س) قائل به تغییر برخی از تقدیرات و قضای الهی به واسطه دعا بوده اند که شاهد آن، تمام ادعیه ای است که از حضرت به ما رسیده است.

e="font-size: large;">خط انحراف:

سخنان فاطمه (س) پس از رحلت رسول خدا (ص) حرکت روشنگرایانه ای علیه بازگشت اسلام و مسلمین بر جاهلیت بود که آن حضرت در زمان های مختلف آن را بر سر همه مهاجرین و انصار فریاد زده اند. ایشان در بیانات خود ثمره عدم پیروی از حق و سپردن امامت و خلافت به صاحبان اصلی آن را به وجود آمدن خط انحرافی در میان مسلمانان می دانند که باعث می شود که اتحاد میان مسلمانان در باره ی دین خدا از بین بروند و در پی آن جنایت ها و فجایع بسیاری رخ دهد که همه مسلمانان پس از رحلت رسول خدا (ص) و غصب خلافت تا به امروز شاهد آن بوده و هستند فاطمه (س) در این باره می فرماید: به خدا سوگند، اگر حق یعنی خلافت و امامت را به اهلش سپرده بودند، و از عترت و اهل بیت پیامبر پیروی و متابعت کرده بودند حتی دو نفر هم با یکدیگر درباره ی خدا و دین اختلاف نمی کردند و مقام خلافت و امامت توسط افراد شایسته یکی پس از دیگری منتقل می گردید و در نهایت تحویل قائم آل محمد می گردید که او نهمین فرزند از حسین می باشد.[1] -

e="font-size: large;">شفاعت

تمامی مفسران شیعه و سنی بر این مطلب اتفاق دارند که مقام محمود که خداوند به پیامبرش وعده داده است همان مقام شفاعت است که خداون آن را به پیامبرش وعده داده است. پیامبر (ص) فرمودند: «خداوند بزرگ به من پنج امتیاز داده است… که یکی از آن ها شفاعت است و آن را برای امت خود نگه داشته ام، شفاعت برای کسانی که شرکت نورزند.[1]

فاطمه (ع) دختر رسول خدا (ص) به تصریح به داشتن مقام شفاعت خود، به خطاکاران امت پیامبر وعده داده اند که آنان را در

روز قیامت شفاعت کنند: هنگامی که در روز قیامت برانگیخته و محشور شرم، خطاکاران امت پیامبر (ص) را شفاعت می نمایم.[2]

1- احقاق الحق، ج19، ص129

3-رعایت بهداشت:

>

ثمره رعایت بهداشت، سلامتی و بیمار نشدن است. اسلام همچنان که رعایت بهداشت را بر هر مسلمانی لازم دانسته است، انجام دادن کارهایی که باعث بیماری و ضرر رساندن به خود هست را حرام دانسته است. فاطمه (س) با تذکر به مسلمانان به رعایت بهداشت نکرد و بیمار شد، خود را ملامت کند، چون پیش از غذا می فرماید: کسی که بعد از خوردن غذا، دست های خود را نشوید و دست هایش آلوده باشد چنانچه ناراحتی برایش به وجود آید کسی جز خودش را سرزنش نکند.[1] ­ (کنزالعمال ج15 ،ص242و ح40759)

2-بهره ی حقیقی از روزه

روزه از جمله اعمال عبادی است که علاوه بر آداب ظاهری خاص خود شامل نخوردن و نیاشامیدن، شرایط دیگری برای پذیرش و قبولی در درگاه خداوند دارد.

فاطمه (س) شرط بهره گیری مسلمانان از روزه را پایبندی به شرایطی همچون حفظ زبان، گوش، چشم و دیگر اعضاء و جوارح می دارند و اکتفا به گرسنگی و تشنگی در روز را موجب بهره بردن روزه دار از آن نمی داند و می فرماید: روزه داری که زبان و گوش و چشم و دیگر اعضاء و جوارح خود را کنترل ننماید هیچ سودی از روزه خود نمی برد.

[1] - بحارالانوار، ج93، ص294، ح 25

Normal 0 false false false EN-US X-NONE AR-SA yles DefLockedState="false” DefUnhideWhenUsed="true” DefSemiHidden="true” DefQFormat="false” DefPriority="99″ LatentStyleCount="267″> ” UnhideWhenUsed="false” QFormat="true” Name="heading 1″ />

/w>